Kan de Nederlandse zorg leren van de Soedanese cultuur?
Het bezoek aan Zorgboerderij Grootenhout B.V. was een feest van herkenning voor onze leerlingen. Los van financiële middelen en zorgmogelijkheden die we in Nederland kennen, herkenden ze veel van de omgang met ouderen zoals dat in hun geboorteland Soedan gebeurt.
Mensen die zorg nodig hebben in Soedan, zijn daar onderdeel van de samenleving en doen - op hun eigen manier - gewoon mee. Het is een harmonieuze, inclusieve ‘dorpscultuur’ zou je kunnen zeggen. Iets wat Ouderenlandgoed Grootenhout vanuit intrinsieke motivatie creëert. Omdat ze weten en ervaren dat het werkt als je zoveel mogelijk regie bij bewoners zelf houdt.
Zo wordt er ‘op je oude dag’ liefdevol voor je gezorgd zonder dat je je echt afhankelijk voelt. Hoe kijk jij hiernaar? (Hoe) kunnen we ervan leren?
