Mawahib is een Soedanese vrouw. Zij is 5 jaar geleden samen met haar man en 3 kinderen gevlucht. Tijdens de vlucht zijn Mawahib en haar man elkaar uit het oog verloren. En zo kwam Mawahib alleen in Nederland aan met 3 jonge kinderen. Na 2 jaar is zij hier uiteindelijk herenigd met haar man die in Egypte getraceerd was.
Onthoud deze naam: Modaser! Deze aanstekelijk enthousiaste jongen uit Soedan kon een half jaar geleden maar geen stageplaats in de ouderenzorg vinden. Onder andere de taal was een euvel, maar Modaser wist: mijn hart ligt in de zorg!
Nadat ambassadeurs GHZ ondergedompeld zijn geweest in een ervaringsworkshop werden we gevraagd of de redactie van FLOOR dat ook eens mocht komen meemaken. Natuurlijk!
"Ik merk dat het nog niet helemaal is geland en ik de woorden er nog niet voor kan vinden. Een confrontatie met jezelf, kijkend in de spiegel, raakt mij als mens. Wanneer je het zelf voelt, komt het keihard binnen.
Gisteren was ik, Luka Doppen, samen met mijn mede ambassadeurs gehandicaptenzorg bij De Keerzijde en mocht ik door middel van ervaringsleren zelf voelen. Voelen hoe het is om als bewoner benaderd te worden en dit niet vanuit een rol, maar als mijzelf.
Open Blikken in de Zorg is een inititatief van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland. De bedoeling is om mensen met affiniteit met de gehandicaptenzorg een podium te geven. Ze zoeken hiervoor bijzondere verhalen zodat mensen geïnspireerd raken voor het werken in de zorg.
Stichting Welzijn en Ondersteuning ( SWO ) Drimmelen maakte in het teken van de dag van de vrijwilliger een korte film van Rayan.
Zij is één van de leerlingen die vanuit De Keerzijde begeleid wordt bij haar opleiding in de zorg.
En dat met succes!
Dit filmpje is gemaakt na één week dat Rayan met haar werk begonnen was bij de Antonius Abt van Surplus in Terheijden. Het lijkt alsof zij er al maanden werkt.
Beste mensen,
Dit is een bijzondere nieuwsbrief: Nog nooit heb ik een nieuwsbrief geschreven waarin ik vertel over alles wat er niet is gebeurd bij ons.
Nu alles anders is vind ik dit beter passen dan meteen vol enthousiasme en energie op de oude voet verder te gaan.
Wat er niet is gebeurd...
Op 11 maart vorig jaar gingen onze trainingen on hold. Een bizarre gewaarwording. In 2019 hadden we nog mooie uitbreidingsplannen. Ook de ontwikkeling van de praktijkopleidingen ging de goede kant op o.a. door uitbreiding van samenwerkingspartners. Mooie plannen en ook energie stroomden.
Kunnen we starten? Niet starten? Kunnen we alweer in de actie? Nog niet in de actie? Vol gas vooruit? Of nog even gas los? Hoe gaat het met iedereen?
Wij weten het ook allemaal niet meer. En we willen zo graag weer aan de slag. Toch zullen ook wij nog even moeten wachten. Geduld, geduld, geduld ...
Maar….
We hebben wél een ACTIE, we komen op TV en we hebben een Podcast!
Soms moet je gewoon het lef hebben om het net even anders te doen.
Lieke krijgt de rillingen van opmerkingen als: "Moet dat nou? We doen het toch altijd zo en het is altijd goed gegaan."
Ze vertelt over hoe je het soms gewoon net iets anders moet doen buiten de regeltjes om.
Als het de bewoners maar ten goede komt.
Als je al niet goed bent in zelfreflectie dan leer je dat wel in de gehandicaptenzorg!
Van de droom als 11- jarige om te werken met 'arme kinderen' in tehuizen naar een enorm zwak voor en vele jaren ervaring in de GHZ.
Vertel medewerkers in de zorg niet hoe ze met bewoners om moeten gaan. Dat weten ze zelf wel.
Lieke vertelt over haar eigen deelname in de pilottraining welke een weekend duurde. Nadat ze erin was gestapt met de gedachte: "Vertel mij niet hoe ik met bewoners om moet gaan" ontstonden er enorm veel onverwachte situaties en kreeg ze vele eyeopeners over haar eigen gedrag naar bewoners.
Als ik straks zorg nodig heb wil ik geen dossier. Alleen een A4- tje waarop mijn hobby's en aandachtspunten staan. Dat is meer dan genoeg.
Een voordeel van de uitgebreide verslaglegging is wel dat de zorgverlening veel transparanter is geworden. Bewoners en familie kunnen meelezen in de dagelijkse rapportage.
Maar we leveren er momenteel veel zorg en welzijn van bewoners voor in.
We kijken naar én benoemen wat iemand wel kan. En niet alleen maar naar wat iemand nog niet kan. Zo leren we van elkaar en van elkaars cultuur.
De door ons ontwikkelde Praktijkopleiding voor statushouders maakt de combinatie van culturen mogelijk in de zorg. Dit vinden wij een mooie ontwikkeling waarbij we veel van elkaar kunnen leren. Zo ook zal de diversiteit van culturen onder bewoners in de zorg toenemen. Wij hebben dan ook zorgmedewerkers met een andere culturele achtergrond hard nodig.
Hoe hou je de motivatie en inzichten vast zodat gedrag duurzaam verandert?
Een medewerker verandert gedrag alléén als hij/ zij daar zelf voor kiest. Veranderingen van bovenaf opleggen heeft geen langdurig resultaat.
Alleen vanuit een basis van veiligheid en wederzijds respect zullen gedragsveranderingen plaatsvinden en beklijven.
De volledige versie van de podcast. Pak een lekkere kop thee en ga er goed voor zitten.
Lieke vertelt hoe zij op haar 11e al wist dat zij in de zorg wilde werken. Toen nog met het idee om de 'arme kinderen' in tehuizen te gaan helpen.
Haar hele loopbaan in de zorg staat in het teken van eigen regie van bewoners en respect voor medewerkers op de werkvloer. Na veel reizen in het buitenland is Lieke zich in Nederland gaan ontwikkelen in de GHZ waar zij van invalkracht tot manager uitgroeide. In 2005 nam zij de beslissing om haar eigen bedrijf te starten.
Met vallen en opstaan, maar vooral ook met enorm veel plezier.
Beste mensen,
Allereerst hoop ik dat jullie allemaal nog goed gezond zijn en zullen blijven.
Wij zijn allemaal gelukkig nog op de been. En dat willen we graag zo houden.
Omdat we met man/vrouw en macht de zorg draaiende moeten houden staan wij op dit moment ook met onze ‘extra handen aan het bed’.
Zelf pak ik tijdelijk mijn oude vak in de GHZ weer op. Telefonisch zijn we hierdoor wat minder goed bereikbaar, maar de voicemail verricht wonderen.
Beste mensen,
Binnenkort gaan alle vakanties van start. Het past natuurlijk om te zeggen dat er heel veel gebeurd is. Dat is ook zo. Maar, om eerlijk te zijn, is er bij ons natuurlijk ook heel veel niet gebeurd. En dat was en is best heftig.
Sommigen van ons hebben tijdelijk, ter ondersteuning, het oude vak op de werkvloer weer opgepakt.
"Wie het zelf voelt, vergeet het nooit weer"
Aktief Online. De Keerzijde organiseert ervaringstrainingen voor mensen die werken in de zorg. Het doel is dat zorgverleners zich beter kunnen verplaatsen in de van hun afhankelijke zorgvrager. Het middel: trainingen voor zorgmedewerkers en hun managers. Opvallendste programma-onderdeel: zelf ervaren hoe het is om verzorgd te worden.
Riethorst Stromenland / Tekst: Ververs Tekst en Communicatie- De zorg persoonlijker maken, betekent ook écht oog hebben voor de klant. Je kunnen verplaatsen in iemand anders. De beste manier om dat te doen, is door jezelf letterlijk te verplaatsen in de persoonlijke situatie van de klant. Dat is precies wat er onlangs gebeurde op zorglocatie Altenahove in Almkerk.
De Keerzijde brengt door middel van ervaringstrainingen de focus terug naar waar hij hoort: bij de mens in plaats van bij protocollen en management. De Keerzijde bestaat inmiddels uit een team van 20 zorgprofessionals, met als gezamenlijke missie om alle verantwoordelijken in de zorg een bijzondere zorgbeleving mee te geven. Volgens oprichter Lieke du Bois versterkt dat de veranderkracht in de zorg, onder het motto: Meemaken is Waarmaken. Op zaterdag 4 februari (16.30 uur) legt Leo Landa, coach bij De Keerzijde in het televisieprogramma Samen Sterk bij SBS6 uit hoe dit in de praktijk werkt.
Erik Dannenberg RvT Viattence. Het is voor iedere toezichthouder een uitdaging om dichterbij het primaire proces te komen. Zo dichtbij dat we daadwerkelijk ervaren, voelen en beleven, wat het is om cliënt te zijn. Want pas dan zijn we zo betrokken dat we in staat zijn werkelijk te beseffen wat zij merken van dat beleid.
Na 25 jaar werkzaam te zijn geweest in de VG, waarvan meer dan de helft als manager, besloot Lieke du Bois in 2015 om als zelfstandig ondernemer in de zorg verder te gaan. Haar bedrijf De Keerzijde bestaat inmiddels uit een team van 20 zorgprofessionals, met als gezamenlijke missie om alle verantwoordelijken in de zorg een bijzondere zorgbeleving mee te geven. Volgens Lieke versterkt dat de veranderkracht in de zorg, onder het motto: Meemaken is Waarmaken.
Mijn vader kreeg, toen ik jong was, als gevolg van een auto ongeluk een Niet Aangeboren Hersenletsel. De laatste jaren van zijn leven werd hij opgenomen in een verpleeghuis waar hij geholpen werd met de dagelijkse gang van zaken. Ik herinner me nog goed hoe hij iedere dag in de huiskamer werd gezet om samen met andere bewoners een kop koffie te drinken. Het gebeurde wel dat wanneer de begeleiding wegliep de bewoners elkaar begonnen te klieren. Gemene opmerkingen, elkaar uitlachen of met de rollator tegen de ander aanrijden waren dingen die gebeurden. Waarom gebeurt dit in de ouderenzorg?
Nurse Station - “Het zijn de kleine details in ons gedrag die ervoor zorgen of een patiënt zich veilig voelt of niet”, zegt Lieke du Bois. Ze is oprichter en directeur van trainingsbureau de Keerzijde®. Tijdens de trainingen die de Keerzijde® geeft, ervaar je wat het is om een dag cliënt of patiënt te zijn. Dat levert verrassende ontdekkingen op, waarna je anders in je werk staat.
ZorgEthiek - In 2011 schreef Monique Smit een aankondiging voor trainingscentrum De Keerzijde. Drie jaar later neem ik deel aan een workshop, een kennismaking met het programma dat ze aanbieden aan zorgprofessionals die werkzaam zijn binnen verschillende lagen van een instelling in diverse zorgsectoren. De Keerzijde wil zorgprofessionals laten ervaren hoe het is om eens aan de andere kant van de zorgrelatie te staan. In deze korte kennismaking heb ik ervaren hoe het is om in een zorgafhankelijke positie te staan en realiseer ik me beter wat oog hebben voor een ander inhoudt. Autonoom zijn blijkt nog niet zo vanzelfsprekend en dat maakt kwetsbaar.
Syntens Innovatie Centrum - Innovatieve MKB bedrijven uit Brabant zijn donderdag 21 juni 2012 verwelkomd op het provinciehuis door gedeputeerde Economische Zaken en Bestuur en voorzitter van Merk Brabant, Bert Pauli. Deze bedrijven zijn onlangs opgenomen in de landelijke MKB innovatie top 100. Tijdens het innovatieontbijt is er uitgebreid gesproken over de uiteenlopende innovaties die onze provincie rijk is.
Marcellino Bogers - Opeens zat ik in een rolstoel, hup naar buiten, het bos rook naar nattigheid; de herfst kondigde zich aan.
BN De Stem Wim van den Broek - Een dagje ‘meerijden’ met trainingstraject De Keerzijde. Zorgmedewerkers in de rol van zorgvragers. Een onthutsende ervaring.
Daar zit ik dan. Hulpeloos in een rolstoel in de bossen van Rijsbergen. Mieke moet me voortduwen, maar tegelijk ook de rest van de groep in het gareel houden. Moeilijk.
Het begint te miezeren en ik kan geen kant op. Niet dat ik niet uit de rolstoel zou kunnen stappen, maar ik heb me vandaag overgeleverd aan Mieke en Myriam, twee zorgprofessionals in dienst van De Keerzijde. Het concept van dit trainingsbureau voor zorgverleners is even eenvoudig als effectief: ervaar zelf eens hoe het is om een dagje patiënt of cliënt te zijn.
Zorgmarkt Frank van Wijck - Een zorgverlener die weet hoe het voelt om patiënt te zijn, zal de eigen patiënten anders tegemoet treden. Dit komt de zorg voor die patiënten ten goede en is meteen ook een boodschap aan het management: bied ruimte aan je personeel om je cliënten en patiënten waardig te behandelen. Ze zullen dit waarderen en dat heeft weer een positief effect voor de instelling zelf.
Het Goede Gesprek - Wij als zorgprofessionals zijn keien in het verwoorden van wat er met onze cliënten aan de hand is: het analyseren van het gedrag van die persoon tegenover ons, zit in ons bloed. Denken we… En we doen het ook graag. In de 25 jaar die ik nu in de zorg werk, heb ik dan ook de meeste van mijn overuren besteed aan het duiden van gedrag van cliënten. Waar kwam dat vreemde gedrag van die ene cliënt nu vandaan? Hoe kunnen wij hier goed op reageren? Maar ondanks die vele uren analyseren, praten en spiegelen kwam ik steeds vaker tot de conclusie: ik kan een cliënt nooit doorgronden want ik zit niet in die positie. Ik kan niet meer dan een inschatting maken vanuit mijn persoon en mijn perspectief.
